Fietsen in Ibiza
Op mijn eerste dag op Ibiza besloot ik meteen een fietstocht te maken naar Cueva de Can Marçà. Na mijn aankomst in de middag en het huren van een fiets zonder borg, wat nog een hele klus was, zat ik rond vijf uur eindelijk op de fiets – gekleed in een jurk en nette schoenen, niet echt ideaal. De route was prachtig maar zwaar: steile klimmen, kronkelwegen, afgelegen paden met losse stenen en zelfs honden die me achterna zaten. Toen ik om acht uur 'savonds bij de grot aankwam, bleek deze gesloten. Ik dronk daarom een cava op een terras waar ik gezellig aanschoof bij twee dames. De terugweg in het donker was minder ontspannen; zonder straatverlichting moest ik vertrouwen op de natuur en het licht van mijn telefoon. Na anderhalf uur, en een ongemakkelijke ontmoeting onderweg, waar ik gelukkig mijn mammetje kon staan, kwam ik gelukkig veilig terug. De volgende dag fietste ik naar het oude centrum, weer door heuvels en dalen. Op de terugweg koos ik stiekem voor de snelweg – door de tunnel en langs smalle zijstroken. Absoluut geen veilige route maar wel snel en een stuk gemakkelijker. Gelukkig kon ik mijn spieren daarna ontspannen met een heerlijke plons in de prachtige zee en een picknick. Ondanks alles kan ik zeggen: fietsen op Ibiza is prachtig, maar doe het liever niet ’s avonds en al helemaal niet alleen :)
Hardlopen richting Ojos vanuit Blanca
Dat was mij het avontuurtje wel: vanuit Blanca vertrokken naar Puente Colgante Tibetano del Solvente. Onderweg maakte ik een foto van de zonsondergang en daar verloor ik mijn paspoort, geld en – ja hoor – ook nog de huissleutel, waar ik pas bij thuiskomst achter kwam. Gelukkig sprak de vrouw in de slotenwinkel Engels en kreeg ik direct hulp: er werd een slotenmaker gebeld en binnen tien minuten stond hij klaar om te helpen.
Eerst de berg op om te kijken of de sleutel daar echt niet lag en voor de zekerheid mijn nummer aan de CIA gegeven. En daar gingen we de berg op, op zoek naar elektriciteit om het slot door te slijpen. Toen dat gefixt was en het slot gebroken, moest er een nieuw slot in. Na gezellige gesprekken met gebrekkig Spaans en Engels op het terras leerde ik direct het dorp een beetje kennen. Na het weigeren van bloedvlees met brood gingen we verder om een slot te halen en het huis te voorzien van nieuwe sloten.
Nu kon ik weer met een gerust hart op pad. Terug naar de route: het was heerlijk zo in de vroege ochtend met de opkomende zon, de rust van de natuur en het kabbelende water door de bergen.
Aangekomen bij Puente Colgante Tibetano del Solvente liep er een kleine waterval naast een brug van stevig staal met een wat instabiele houtconstructie met hier en daar wat kapotte planken. Er kon ook geziplined worden, maar dit was gesloten en dus niet op eigen initiatief te doen. In eerste instantie dacht ik bij aankomst een duik te nemen en daarna terug te lopen, maar aangezien ik toch wel erg alleen was en geen handdoek mee had, voelde het prettiger om direct terug te rennen.
En het is maar goed dat ik niet al te lang gewacht heb: met heel wat pech deze vakantie komen er toch ook weer mooie dingen uit. Al was het een ingewikkelde ontmoeting, toch fijn om op deze manier met een paar inwoners contact te maken. En de route was meer dan de moeite waard!
Hardlopen in La Zenia
Door een kleine rekenfout belandde ik niet in Alicante-stad, maar in de provincie, waardoor ik twee uur extra reistijd kwijt was. Het plan om te gaan hardlopen bij Castillo de Santa Bárbara moest ik dus laten varen. In plaats daarvan werd het een korte maar pittige klim over het strand en de boulevard van La Zenia. De omgeving deed me denken aan de videoclip Silence van Delerium, waarin twee hardlopers langs het strand en door de rotsen bewegen. La Zenia blijkt op het eerste gezicht zo’n plek waar je je met gemak een week of twee kunt vermaken: brede stranden, veel winkels en een relaxte sfeer – perfect om tot rust te komen. Zelf was ik er maar één avondje, maar als dat anders had gekund, was ik zeker langer gebleven. Voor een korte ronde van 3 tot 7 kilometer is de boulevard ideaal: je kunt gemakkelijk een lus maken langs het strand en de winkels. Mijn tip? Ga eerder op de dag dan ik deed, zodat je profiteert van daglicht en verder langs de kust kunt rennen. ’s Avonds zonder verlichting en met hoog water was dat voor mij helaas niet mogelijk.
Reactie plaatsen
Reacties