Op pad naar Sneek
Dit keer gingen we niet met z’n tweeën, maar gezellig met mijn vader erbij. Voor zijn verjaardag had hij een meereiskaartje gekregen en zo stapten we samen in de trein richting Sneek. Eigenlijk was het plan om naar IJlst te gaan, mijn laatste van de elf steden, maar door flinke vertragingen besloten we om de route in Sneek te fietsen en IJlst even te laten voor wat het is.
Een route met weinig verrassingen
De tocht viel eerlijk gezegd wat tegen. Lange wegen met steeds hetzelfde uitzicht maakten de route behoorlijk saai. Gelukkig was het heerlijk weer en dat maakte veel goed. Onderweg zagen we boeren druk bezig met het hooien van hun gras, en de prachtige watertoren zorgde voor een mooi moment.
Verdwaald, maar toch iets leuks ontdekt
We raakten ook nog even verdwaald, maar dat bracht ons over een smal en verrassend leuk paadje richting een dorpje. Daar konden we de route weer oppakken. Helaas was het fietsen zwaar en leidde de weg naar de stempelpost over een vreselijk slecht wegdek – waar we zowel heen als terug overheen moesten. Dat was echt afzien.
Een bijzondere stempelpost
De stempelpost zelf maakte gelukkig veel goed. Er waren meerdere stempels om uit te kiezen, er stond fris, koffie en thee klaar, en je kon zelf iets lekkers pakken en afrekenen. Ook was er een kraantje om je handen te wassen, een wc met vogelgeluiden én zelfs een douche om je op te frissen. Echt een originele plek!
Sneek op skates?
Of ik Sneek zou aanraden op skates vanuit het ANWB-boekje? Voor mij is het antwoord nee. Je komt niet door de stad zelf, terwijl dat juist het leukste deel is van deze elfstedentocht. Sneek is als stad zeker een bezoek waard, maar deze route op wieltjes laat het mooiste stukje helaas links liggen.
Reactie plaatsen
Reacties