Deze week zag ik Dribbel en Droppie weer. Ik was zó blij om mijn hondje terug te zien! Ik verwachtte een luid gepiep, maar hij bleef stil, snuffelde en schudde, snuffelde en schudde weer — hij kon het bijna niet geloven dat ik echt terug was. Na heel veel kusjes en rondjes zocht ik Droppie op, die rustig op bed zat te wachten. Geen mauwtje, niets. Maar ’s avonds, onder de dekens, kwam hij heerlijk knuffelen en sindsdien is ze niet meer van mijn zijde geweken, net zoals dribbel die mij ineens overal in huis volgt en mij aan zit te kijken.
Het is nog even wennen in Den Haag; de zon laat zich hier nauwelijks zien en het regent volop, met harde wind erbij. Bij thuiskomst had ik Dribbel beloofd de volgende dag naar de dierenwinkel te gaan voor een kippenpoot. Dat liet hij zich geen twee keer zeggen, want toen we erlangs liepen, trok hij me meteen naar binnen. Een kippenpoot hadden ze niet, maar met wat lekkere snoepjes was hij ook meer dan tevreden.
Na een drankje in de Badhuisstraat heb ik mijn weg vervolgd en een heerlijke wandeling door het bos gemaakt. Thuis heb ik eerst de stofzuiger door het huis gehaald en de spulletjes van de oppas verzameld. De volgende dag kwamen mijn ouders langs; ik heb gezellig met hen en een vriend gegeten. We maakten een wandeling over het strand en namen daarna weer afscheid.
Deze week moet ik wat administratieve zaken regelen voordat ik weer wegga. Ik heb de schuur opgeruimd zodat ik mijn Vinted-aankopen makkelijker kan verzenden, de kledingkast behangen en een rekstok voor calisthenics opgehangen. Ook het huis voorzien van leuke souveniers.
Het is fijn om weer even in mijn eigen keuken te koken en andere kleren aan te trekken. En sinds ik een bad heb, neem ik sinds kort een heerlijk warm bad en laat ik alles even lekker van me afglijden. ’s Avonds ben ik bezig geweest met de voorbereidingen voor het maken van een jumpsuit. Omdat ik momenteel zonder werk zit, heb ik de tijd genomen om mijn cv te uploaden en een LinkedIn-profiel aan te maken.
Ik geniet van de dagen thuis, al moet ik nog wennen aan de Haagse mentaliteit. Mensen reageren hier soms wat direct of op een manier die ik niet gewend ben.
Waar ik vroeger van slag zou raken van dat soort gedrag, merk ik nu dat ik er meer afstand van kan nemen. Ik laat me er niet meer door uit het veld slaan — ik weet wie ik ben, en dat geeft rust. Ik heb geleerd mij meer te focussen op positieve dingen en ben nu beter in staat triggers te herkennen.
Volgende week maak ik een tussenstop in België om samen met Dribbel heerlijk uit te waaien aan het strand. Ook wil ik dan weer een paar leuke blogs uploaden — dus blijf me vooral volgen!
Hoe is het voor jou om na een tijd weg te zijn weer thuis te komen — herken je dat gevoel van wennen,
maar ook genieten van het bekende?
Reactie plaatsen
Reacties